Dondurma Çubuklu Karton Kuklalar

Oğlumun arkadaşı-kankisi (nasip ise sadıcı) İsocan. Mütemadiyen gün aşırı bize gelir, gelemez ise telefon açar oğluma; "aga n'apıyosun bize gelsene" der. Kimi darılırlar, kimi barışırlar ama her halukarda özlerler birbirlerini. Gel git alıştık biz de İsocan bir nevi oğlumuz gibi,  Allah nazarcıklardan saklasın, aralarını bozmasın, İnşallah.

İki gün önce İsocan yine bizdeydi. Mutfakta yemekler ile meşgulken alışık olmadığım bir sesizlik hakim oldu ortalıkta. Bir müddet dinledim baktım ortalıkta çıt çıkmıyor bizimkilere bir bakayım dedim. 

Bir de ne göreyim.. çocuk odasında hummalı bir çalışma, eyvahlar olsun bu ne çirkin bir manzaradır, bu ne vurdum duymazlıktır, bu ne düşüncesizliktir.. Ben sabahtan odayı pırıl pırıl yapmıştım ama yaa...... 

Birde pişkin pişkin yaptıklarını bana gösteriyorlar, ben bu kadar ıncık gıncık kağıtları nasıl süpüreceğim diye kara kara düşünür dururken.

Neysee hadi.. bütüün bu dağınıklık, bütün bu hummalı çalışma iyi bir amaç uğrunaymış .. Bana dondurma çubuklarından kuklalar yapıp kukla tiyatrosu hazırlamışlar.  Boyadıkları kartonları para bandı ile çubuklara yapıştırmışlar. Daha sonra iki sandalyeyi birleştirdik bir de elime geçen kullanmadığım bir tül perdeyi sandalyelerin üzerine serdik, iki kişilik tiyatromuz hazıır. Ağabiler oynattı biz seyrettik, sonra güldük, sonra coştuk.. (^_^)

Sıcaktan bunalıp tişörtlerini de çıkarmışlar. Cıbıldaklar sizii keyfinize değecek yok bakıyorum da. Ehh.. ben de keyif le seyrettim. Gösteriden sonra Balböcüklerim ve İsocan hep beraber odalarındaki dağınıklığı toparladılar. söylememe bile gerek kalmadı.. Oyy yerim ben sizi kıyamazlarmış da annelerine.. 

Hadi gene iyisiniz affettim, afettim, elinize sağlık çocuklar..

Siz beni güldürdünüz Allah da sizi güldürsün.. 

ŞimdiliK..